14.1.1 Adierazlea a) Kostaldeko eutrofizazio-indizea; eta b) plastikozko detritoen dentsitatea

Kostaldeko guneak produktibitate altuko eremuak dira, lurretik, airetik, itsasotik eta pertsonen eskutik egindako ekarpenak batzen baitituzte. Biztanleen % 40 baino gehiago bizi da kostaldean. Inguru horietako ekosistemen narriadurak eragin neurrigabeak izan ditzake gizartean (IGOS, 2006).

Kostaldearen gaineko presio handietako bat eutrofizazioa da, batez ere nekazaritzako isurketatik eratorritako lurreko nutrienteen eta etxeko hondakin-uren isurien ondorioz sortua. Kostaldeko eutrofizazioak kalte larriak eragin ditzake itsas ekosistemetan eta itsasoko bizi-habitatetan, eta, halaber, alga kaltegarrien loratzeak hedatzea eragin dezake.

Itsasoko zaborra munduko ozeano eta itsaso guztietan dago. Arriskua geroz eta handiagoa da ekosistemetarako eta biodibertsitaterako. Halaber, kostu ekonomiko handiak eragiten ditu osasun publikoan, turismoan, arrantzan eta akuikulturan dituen ondorioak direla-eta. Itsasoko plastikoek interes berezia dute. Izan ere, azken 50 urteetan plastikoaren ekoizpena 22 bider baino gehiago handitu da: 2025ean, estimazioen arabera, plastikoen birziklapenaren munduko tasa % 9koa zen. Plastikoen ekoizpenaren igoera horren eta plastikozko hondakinen kudeaketa faltaren ondorioz, geroz eta mehatxu handiagoak sortzen dira itsas inguruetarako. Lurreko iturrietatik datozen plastikozko 5 eta 13 milioi tona inguruk itsasoan amaitzen dutela kalkulatzen da.

14.1 xedeak kutsaduraren eragina murriztea du helburu, eta, horretarako, era guztietako itsas kutsadura prebenitzeko eta gutxitzeko egiten du lan, bereziki lurreko jardueretatik datorren kutsadura (itsasoko detrituak eta nutrienteen ziozko kutsadura barne).

Iturria: Nazio Batuen Estatistika Sekzioa

Hondartzako zabor-elementuak azalera-unitateko (elementu-kopurua 100 metro koadroko) EN_MAR_BEALIT_PUSA UNSTATS

Metadatuak 14-1-1.pdf (ingelesez bakarrik)